Hier moeten de regeringsonderhandelaars écht werk van maken!

‘Wie werk zoekt, vindt toch werk?’ De ene na de andere politieke partij gooit werkzoekenden voor de bus. Uitkeringen beperken in de tijd, indexsprongen, strengere controle … De toon in het debat is hard.

We volgden een jaar lang 5 mensen in hun zoektocht naar werk, en ontmaskeren krachtig vooroordelen in de documentaire Ik hoop spoedig van u te horen. 

Marnix Martens (62) getuigt er over zijn zoektocht naar werk en hoe bij op leeftijdsdiscriminatie botst. Daarbij ondervond hij ook dat actief solliciteren ook geld kost: alleen al zijn verplaatsingen voor sollicitaties kosten hem 200 euro per maand. Hij heeft het moeilijk met het vooroordeel dat hij voor z'n plezier uitkeringen aanneemt. Hij wil niets liever dan aan de slag kunnen en gewaardeerd worden. Werkloosheid kan iedereen, van de ene dag op de andere overkomen.

Ook de uit de getuigenis van Alexandra Rutten (28) blijkt dat werkloos zijn geen keuze is. Alexandra heeft een aandoening die haar kansen op de arbeidsmarkt sterk bepaalt. “Ik ben altijd eerlijk bij een sollicitatie, maar dan maak ik geen kans meer. Ze getuigt ook hoe haar werkloosheid inwerkt op haar hele zijn. Niets doen wordt je identiteit. Zo zien mensen je en je gaat dat geloven. Maar waarom lukt het me niet om werk te vinden?  Daar mag meer aandacht voor zijn. 

• EN TOCH WIL FORMATEUR DE WEVER WERKZOEKENDEN HUN KARIGE UITKERING AFPAKKEN

Tien jaar geleden verhoogde de regering-Michel, met N-VA en Open Vld op kop, de pensioenleeftijd. Vanaf  1 februari 2025 zal die grens ook definitief een eerste sprong maken van 65 naar 66 jaar. Tegelijkertijd werd in 2014 de instapleeftijd voor een landingsbaan verhoogd naar 60 jaar.

N-VA wil nog meer snijden in tijdskrediet en landingsbanen. En dat terwijl heel veel mensen nu al moeite hebben om het werk en gezin te combineren!

• EN TOCH WIL FORMATEUR DE WEVER HET MES IN TIJDSKREDIET EN LANDINGSBANEN

Ons land telt momenteel meer dan 500.000 zieken. CM voerde een studie uit naar hoe het welzijn van werknemers op het einde van hun loopbaan beter kan.

Meer dan 85% van de respondenten ziet het niet zitten om tot hun 67ste te werken.  Gemiddeld zien ze zichzelf wel werken tot hun 62ste.  Uit de resultaten blijkt dat werknemers nood hebben aan zowel een zinvolle invulling van hun baan en erkenning willen voor hun werk. Daarnaast hebben een goede relatie met de leidinggevende en de collega’s, aanpassingen aan de werkruimte, arbeidstijd en arbeidsmiddelen een positief effect hebben op de gezondheid, het welzijn en de zin om tot aan het pensioen te blijven werken.

“Mensen die vroeger gebruik maakten van tijdskrediet of een landingsbaan worden nu richting langdurige ziekte geduwd omdat ze mentaal en fysiek op zijn”, zegt ACV-expert welzijn op het werk Maarten Hermans. “Daarom moet werk dringend weer werkbaarder worden gemaakt. Een vijfde week betaalde vakantie kan daar een grote bijdrage aan leveren.”  

• EN TOCH WIL FORMATEUR DE WEVER DAT U NOG HARDER EN LANGER WERKT

De nota van formateur Bart De Wever (N-VA) zet de deur open voor nulurencontracten op de Belgische arbeidsmarkt. Hij pleit ervoor om ‘de minimale arbeidsduur af te schaffen’, en oproepcontracten zonder duidelijke werkuren mogelijk te maken.

Nulurencontracten zijn arbeidsovereenkomsten zonder garantie op een vast aantal werkuren. Werknemers worden dan ‘oproepkrachten’: alleen wanneer werkgevers het naar goeddunken nodig vinden om hen op te roepen, kunnen ze werken en een loon ontvangen.

Dat gaat lijnrecht in tegen Europese arbeidsrichtlijnen die uitdrukkelijk waarschuwen voor de invoering van nulurenovereenkomsten, omdat die ‘het algemene beschermingsniveau van werknemers verlagen’. In landen als het Vereningd Koninkrijk en Nederland bestaan die contracten al, maar daar willen ze ze afschaffen. Net omdat mensen met een nulurencontract tot de onzekerste en kwetsbaarste mensen op de arbeidsmarkt. 

De regeringsonderhandelaars hebben het niet voor vrouwen. De plannen van De Wever dreigen een grote impact te hebben op de portemonnee van de vrouwen. In de nota duiken immers verschillende maatregelen op of aanpassingen aan bestaande regels die in de praktijk vrouwen zullen treffen. Zo lijken de voorgestelde ingrepen misschien wel neutraal, maar in de praktijk zullen ze veel vaker vrouwen treffen. 

Hoeveel dreigen vrouwen te verliezen als De Wever zijn zin krijgt?

• Afschaffing huwelijkscoëfficiënt:  5.680 euro per jaar 

Yves en Griet, beiden 54 jaar, hebben 2 kinderen. Griet besloot een tijd geleden om thuis te blijven om voor het gezin te zorgen. Yves heeft een brutoloon van 4.000 euro. Als de nota-De Wever er komt, zullen Yves en Griet 5.680 extra belastingen moeten betalen. Bij de berekeningen van de belastingen voegt de fiscus nu een deel van het inkomen van de andere partner kunstmatig toe aan de minstverdienende, zo worden de belastingen verlaagd voor wie in een gelijkaardige situatie verkeert en wettelijk samenwoont of getrouwd is. 

• Uitdoven landingsbanen: 466,57 euro netto per maand

Het stijgende aandeel van langdurig zieke vrouwen zal zijn tol eisen. Bijna 6 op 10 langdurig zieken zijn vrouwen, en de mogelijke oorzaken zijn te vinden in de vele klachten in ‘typisch’ vrouwelijke sectoren, zoals de zorg- of dienstenchequesector.

Uit onderzoek blijkt dat driekwart kampt met fysieke of psychische klachten ten gevolge van het werk, en voor hen wordt de uitweg naar een landingsbaan afgenomen. Stel dat Celine halftijds als schoonmaker werkt en halftijds een landingsbaan heeft om het werkbaar te houden, verliest ze 466,57 euro netto per maand als haar landingsbaan wegvalt en haar klachten ‘niet ernstig genoeg’ zijn om volledig op invaliditeit te vallen. Ook haar pensioen zal lager zijn: maandelijks 251,30 euro bruto minder. 

• Uitbreiding overuren en nachtarbeid: 160 euro bruto per maand

Een man en vrouw werkten eerder ieder 38 uur per week, maar omdat het vinden van geschikte opvang voor de kinderen onmogelijk is, beslist de vrouw voortaan 31 uur per week te werken. De man wil het inkomensverlies compenseren door iedere week overuren te draaien en zo wekelijks 45 uur te werken. Netto levert dat op jaarbasis 284 euro, ofte gemiddeld nauwelijks 24 euro per maand op. Maar de echte rekening komt past later. Want als het koppel deze regeling 20 jaar aanhoudt, zal de vrouw 160 euro bruto minder pensioen krijgen.  

Een omvangrijk en vooral duur probleem, vaak veroorzaakt door werk. Ongeveer 2,5 miljoen Belgen kampen ermee, 150.000 van hen zijn daardoor in langdurige ziekte beland. Betere preventie op de werkvloer kan tot 3 miljard euro directe medische kosten uitsparen.

• 1,75 miljard - alleen bedrijfssubsidies waar het nut heeft

In vergelijking met onze buurlanden geeft België 2 procent van het bruto binnenlands product meer uit aan economische steunmaatregelen aan bedrijven. Maar rapporten tonen aan dat niet iedere euro daarvan tot betere productiviteit of meer werkgelegenheid leidt. Een deel van de subsidies komt goed terecht, maar steeds meer subsidies leiden gewoon tot meer winst bij bedrijven.

• 560 miljoen - aandelenopties voor veelverdieners de schop op

Een klein en select deel van werknemers kan ervoor kiezen om als deel van het loon aandelen te kopen van de werkgever. Ruim de helft van die werknemers heeft een jaarinkomen van bijna 100.000 euro. Zij kunnen dus bovenop dat riante loon en zonder noemenswaardige belastingen en bijdragen beursproducten aankopen, en snel weer ten gelde maken.

• 4,78 miljard - maak facturen verplicht elektronisch voor bedrijven

Facturen verwerken blijkt in ons land nog echt papierwerk, zeker in bedrijven. Die hele papierwinkel is gevoelig voor onder meer fouten en vooral ook fraude. Nochtans kan de overheid eenvoudig bedrijven verplichten over  te schakelen op digitale facturen en verwerking ervan. En het levert bijna 5 miljard euro op.

• 5 miljard - voer een vermogensbelasting in

Een vermogensbelasting is een belasting op het vermogen zelf. De opbrengst van een vermogensbelasting is minstens 5 miljard euro per jaar.

• 1 miljard - zelfstandigen eerlijk laten bijdragen aan hun pensioenen

Sinds 2021 is de pensioenberekening van werknemers en zelfstandigen gelijkgetrokken. Alleen volgden de bijdragen van zelfstandigen aan de pensioenkas niet het verhoogde pensioen zelf. Dat slaat op termijn een gat in de budgetten van bijna 1 miljard euro.

EN TOCH WIL FORMATEUR DE WEVER COLLECTIEVE EN OPENBARE DIENSTEN UITKLEDEN, OM ZO DE RIJKEN TE KUNNEN ONTZIEN