Het echte probleem

Onlangs hoorde ik een “tv-meneer” die pertinent zeker wist dat er in een kleuterklas niet veel meer gebeurt dan knutselen en poppenkast spelen en dat daar de oorzaak ligt voor alle ellende op vlak van wiskunde- en wetenschapskennis van onze 10-jarigen. En die eraan toevoegde dat kleuteronderwijzers eigenlijk helemaal niet opgeleid zijn om les te geven. Los uit de pols bezorgde hij zo de hele groep van super bekwame kleuteronderwijzers, die samen met de kinderverzorgers, elke dag leren, zorgen en spelen integreren met de beperkte middelen die ze hebben, een absoluut respectloze veeg uit de pan. 

Achteraf, na een tsunami van (terecht) verontwaardigde reacties, verontschuldigde die tv-figuur zich. Hij was “verkeerd geïnformeerd”. Een tamelijk vreemd argument om zijn misplaatste uitspraken te vergoelijken. Het bewijst nog maar eens hoe snel mensen durven oordelen over het onderwijsberoep, niet gestoord door enige vorm van kennis.

Hier moet het stoppen. Nee, het zijn niet de kleuteronderwijzers, noch het ander onderwijspersoneel, die het probleem vormen. Het is de manier waarop men naar het basisonderwijs kijkt en het organiseert dat ons grote zorgen moet baren. De vanzelfsprekendheid waarmee men ongekwalificeerde mensen voor de klas zet, het tekort aan kinderverzorging, de tijdrovende klasadministratie, het gebrek aan professionaliseringstijd, de nood aan (zorg)ondersteuning, de gammele infrastructuur, … Daar liggen alle collega’s van wakker.

Ondanks de verhoogde verwachtingen is ons basisonderwijs nog steeds georganiseerd zoals in de jaren zeventig. Met steeds meer leerlingen die een hele dag op school blijven, voor- en naschoolse opvang inbegrepen. Met steeds meer kleuters en leerlingen die bijkomende zorg nodig hebben. Met steeds meer maatschappelijke problemen zoals armoede en diversiteit waar de school een oplossing voor moet zoeken. Ondertussen organiseer jij met je collega’s de zoveelste pannenkoekenslag of pizzaverkoop om de te lage werkingsmiddelen aan te vullen of de grootste noden op vlak van infrastructuur te lenigen.

Voor het COV is de maat vol. De minister belooft ons het probleem aan te pakken. Wij zijn klaar voor het overleg. Van daaruit willen we tegen de paasvakantie zicht krijgen op de oplossingen. Die zullen we aan jullie voorleggen, want we voelen jullie onrust en horen jullie vraag om actie. Ambitieuze verwachtingen voor onderwijs verdienen ambitieuze maatregelen. Basisonderwijs in de lift!

 

Marianne Coopman (zwartopwit in Basis-9)