(c) Michael De Lausnay
Ons land telt bijna 500.000 langdurig zieke werknemers. Benny Goosens was een van hen. Hij is na een tweede zware burn-out op zes jaar tijd opnieuw voltijds aan de slag bij AkzoNobel in Vilvoorde. Daar blijft hij zich als militant ook inzetten voor zijn collega’s. Zijn verhaal is dat van een geslaagd re-integratietraject na langdurige ziekte, dankzij een goed sociaal overleg met de werkgever.
“Sinds 3 januari ben ik opnieuw voltijds aan het werk, nadat ik een half jaar halftijds had gewerkt. Zelf wou ik er al eerder weer in vliegen, maar de arbeidsarts vond dat te snel. Het was het een zware dobber dat ik nog niet eerder mocht starten. Achteraf gezien moet ik toegeven dat het inderdaad te vroeg zou zijn geweest. Ook nu was de herstart zwaar, je lichaam moet zich opnieuw aanpassen aan het vroege-late-ritme. Nu nog moet ik, als ik thuiskom na de vroege te hebben gedaan, eerst even gaan liggen om de batterijen terug op te laden.”
Een burn-out is geen pretje
“Thuis zitten met een burn-out is niet leuk. Je bent ziek, maar het is niet zichtbaar. Veel mensen denken dan ook dat je niks mankeert. Maar het zit vanbinnen. Alles blokkeerde. Ik kon helemaal niks meer. Veel slapen, slapen, slapen. Geen energie of fut meer, alles was leeggezogen en opgebruikt. Het doet pijn als je dan uitspraken hoort dat langdurig zieken profiteurs zouden zijn. Niemand kiest ervoor om zich zo slecht te voelen. Ik wilde niets liever dan terug aan de slag te kunnen gaan.”
Ondersteuning vanuit het werk
“Als je langdurig afwezig bent, biedt ons bedrijf aan om je te laten begeleiden door een externe firma. Het is een aanbod, geen verplichting. Een verplichting zouden we als vakbond ook niet zien zitten. Zelf ben ik ingegaan op het aanbod. Eén à twee keer per maand had ik zo een gesprek met professionele hulpverleners. Ik heb van hen, bovenop de hulp die ik sowieso kreeg, extra psychologische ondersteuning en tips gekregen. De aanpak was heel persoonlijk, op basis van mijn situatie, problemen en interesses. Ik heb daar heel veel aan gehad. Wat mij betreft zou die begeleiding ook na de heropstart mogen verder gaan.”
Heropstart
“Toen ik opnieuw halftijds ging werken, heb ik verschillende opvolgingsgesprekken gehad met leidinggevenden en directie. Ik heb me daarbij uiteraard laten bijstaan door collega’s-militanten van het ACV. Ik ben goed opgevangen. Ze zochten mee naar oplossingen om de heropstart te vergemakkelijken. Ik kreeg een andere jobinhoud aangeboden, maar ik wilde graag mijn huidige job blijven doen. Als het toch niet zou gaan, kan ik dat wel aangeven en kunnen we mijn situatie herbekijken.”
Sociaal overleg
“De langdurig zieken worden opgevolgd in het Comité voor Bescherming en Preventie op het Werk, een overlegorgaan, bestaande uit afgevaardigden van de werkgever en van de werknemers, dat toeziet op het welzijn van de werknemers. De langdurig zieken worden opgebeld, en we kijken ook samen met de werkgever naar hoe we mensen sneller weer aan het werk kunnen krijgen. Absoluut niet om ze op te jagen, maar wel om, net als bij mij, te kijken hoe we de drempel kunnen verlagen om opnieuw in te stappen. Als je lang ziek bent geweest, kan er ondertussen veel veranderd zijn. Een bedrijf staat niet stil. Het is nodig om met kleine stapjes op te bouwen, in plaats van er in één keer in gegooid te worden.”
“De collega’s die het comité opvolgen, zijn nu samen met de werkgever aan het bekijken hoe we uitval preventief kunnen vermijden. We hebben veel signalen gegeven dat er echt gewerkt moest worden aan de personeelsuitval. De werkgever was daar niet onmiddellijk in mee, maar stond wel altijd open om erover in gesprek te gaan. We zijn met de vakbondskern op dezelfde nagel blijven kloppen. Uiteindelijk is het welzijn van het personeel zowel voor de werknemers als voor de werkgever belangrijk. Door de goede samenwerking liggen de uitvalcijfers al lager dan een tijd geleden, maar er is zeker nog werk aan!”
Spanningen
“Aangepast werk zorgt helaas ook voor spanningen. Dat de ene collega ‘lichter’ werk krijgt dan de andere, moet door zowel de werkgever als door ons aan het personeel uitgelegd worden. Personeelsleden zijn soms lastig – ook op de vakbond – dat zij dat aanbod niet krijgen. Dan leggen we uit dat iedereen ziek kan worden – ook zij – en dat ze, als ze zelf in zo’n situatie verzeild raken, blij zullen zijn dat ze op een aangepaste manier en geleidelijk aan kunnen heropstarten.”
