Ik ben trots op mijn job als leerkracht

Het is nog maar van 14 mei geleden dat de onderwijsvakbonden actie voerden in Hasselt. De voorstellen in ‘Het rapport van de Commissie van Wijzen’ maakten wederom duidelijk dat de stem vanuit het klaslokaal niet wordt gehoord. Een structurele onderfinanciering en een hoge werkdruk zorgen ervoor dat het achter de schoolpoorten bij momenten geen lolletje is. Ondertussen sleept het onderwijs al jaar en dag een lerarentekort met zich mee. Niet enkel meer in grootsteden en centrumsteden maar ondertussen in heel Vlaanderen. We hadden hierover een gesprek met Touria Gandoul. Touria heeft reeds 18 jaar als docente op haar teller staan en brengt momenteel de Engelse taal bij aan de leerlingen van het 2e, 3e en 4e jaar in Het Atheneum in Hasselt.  

Het beroep van leerkracht boet aan populariteit in. Waar loopt het mis? 

Touria: ‘De maatschappelijke perceptie van het lerarenberoep is er danig op achteruitgegaan. Het is een beroep geworden waarmee de spot wordt gedreven en waarover denigrerend wordt gedaan: 22 uren van maar 50 minuten en zoveel vakantie! Ik kreeg tijdens een oudercontact te horen ‘dat zij die het kunnen, doen en zij die het niet kunnen, geven er les over’. De dochter van die ouder zat erbij. Als ouders al geen respect hebben voor de leerkrachten, dan zal de jeugd ook niet hoog oplopen met het beroep, toch? Ik denk dan al eens terug aan de coronatijd toen heel wat ouders met de handen in het haar zaten door het thuisonderwijs en de online lessen. Toen bleek het toch allemaal niet zo eenvoudig te zijn.’ 

In de schoolbanken zien we diversiteit. In de lerarenkamer niet of toch veel minder. Hoe komt dat volgens jou? 

Touria: ‘Er is de ‘begrijpelijke uitstroom’ van hoogopgeleide mensen met een migratieachtergrond naar de corporate business world. Of ze starten als zelfstandigen omdat dit nu eenmaal een beter verdienmodel is. Ook hadden velen van hen niet de beste ervaringen tijdens hun schoolse carrière. Dan bouw je een soort resistentie op tegen het beroep en kijk je met een gekleurde bril naar het onderwijs. Dat is natuurlijk jammer maar ook begrijpelijk.’  

‘Ikzelf heb specifiek voor dit beroep gekozen omdat ik het een belangrijke job vind. Ik deel graag mijn passie, kennis en ervaring met de leerlingen. Ik beschouw ze ook echt als mijn kinderen. Ik ben streng maar rechtvaardig: werken wanneer het moet, lachen wanneer het kan. Ik hoop hierdoor voor hen een voorbeeld te zijn en stimuleer hen om een betere toekomst te bouwen door hun kennis te vergroten en het beste van zichzelf te geven.’ 

Is een meer divers lerarenkorps de sleutel om het lerarentekort op te lossen?  

Touria: ‘Meer diversiteit voor de klas zou zeker een deel van de oplossing kunnen zijn. De essentie van het leerkrachtenberoep is dat de leerstof ‘neutraal’ en correct wordt overgebracht, zonder dat de persoon zijn eigen mening of visie opdringt. Zolang de personen in kwestie maar het beste van zichzelf geven om zuivere kennis over te brengen en een goed voorbeeld zijn.’ 

‘Een lerarenteam dat een weerspiegeling is van de samenleving zou trouwens ook de leerlingen ten goede komen. Als ze zichzelf herkennen in de persoon die voor de klas staat, zorgt dat voor een positieve verbinding en het is wetenschappelijk bewezen dat als je je goed voelt, je beter presteert op school.’ 

Hoe kunnen we het lerarenberoep terug aantrekkelijk maken? 

Touria: ‘Leerkrachten zouden opnieuw meer respect moeten krijgen. Dat zou het beroep automatisch aantrekkelijker maken. Daarnaast wordt het tijd dat de overheid luistert naar de werkvloer. De planlast die vorm krijgt in de administratie en het feit dat de maatschappij ons taken toeschuift die niet behoren tot onze kerntaak, zorgen voor veel werkdruk en stress. Onze kerntaak is lesgeven, kennis overbrengen en de leerlingen van zoveel mogelijk tools voorzien om succesvol te zijn in het leven.’ 

‘Dat is de reden waarom leerkrachten, waarom ik, koos voor dit beroep. Ondanks alles, is het de mooiste job die er is. Ik ben trots op mijn job als leerkracht en ik zie mijn leerlingen graag. Ik heb het dan ook vaak moeilijk als ik ze moet afgeven aan een collega wanneer het schooljaar erop zit. Maar dat hoort er nu eenmaal bij.’